We waren er al bang voor…

Tja. We waren er al bang voor… De hanen hadden het de afgelopen maanden flink in de bol. De hormonen gierden door de stoere lijven, de dames werden/worden zeer regelmatig ‘bereden’ (zeg maar gewoon ‘verkracht’) en één hen was ineens verdwenen. Na drie weken kwam ze terug met zes schattige kuikentjes in haar kielzog. Prachtige gele pluizenbolletjes die snel groeien en watervlug zijn. Het is nu nog niet te zien hoeveel hennetjes en hoeveel haantjes het zijn maar we vrezen het ergste. Wat moeten we straks met nóg meer haantjes?? Misschien maar als cadeautje meegeven aan gasten? Een gegeven haan mag je niet in de bek kijken toch?