Corona, kippen en een kroKusje

Corona is op het moment het meest gebruikte woord. Iedereen kent het en iedereen heeft ermee te maken. Overvolle IC afdelingen, grenzen zijn gesloten, reizen worden geannuleerd, de horeca moet noodgedwongen op slot. Ook bij ons regent het annuleringen terwijl de zon buiten schijnt.

Op ons erf is niks te merken van de bizarre en zorgwekkende wereld om ons heen. Hier is het leven immers altijd rustig en we wonen sowieso een beetje geïsoleerd. Jan is bezig met de bijkeuken terwijl ik mijn tijd doorbreng in de kas en de moestuin.
De voorgezaaide sugersnaps en peultjes worden vandaag in het bed gezet. De sla komt op, evenals de radijzen en de nog piepkleine viooltjes die straks in potten en schalen het erf moeten opfleuren. Tomaten, paprika en pepers staan in de vensterbank in de opkamer te kiemen.
De kippentoom brengt wellicht nog de meeste reuring; de hormonen gieren door de hanenlijven en er is een interessante strijd gaande. Één haantje is de klos; we noemen hem nu het Sneue Haantje. Hij is door zijn broers verstoten en moet flink wat meters afstand houden. Geen hen voor hem dus… Hij loopt en scharrelt wat met zijn ziel onder zijn vleugel. Geïsoleerd van de rest zoals het in deze tijd van Corona hoort.

In de tuin is het volop voorjaar alsof er niks aan de hand is. Alsof er geen wereldwijde crisis is, geen angst, bezorgdheid en verdriet. Een paar struiken en bomen staan prachtig in bloei, honderden narcissen sieren de voortuin, de vogels vliegen heen en weer met strootjes in hun snavel en er wordt druk genesteld onder de dakpannen. Hazen hollen door de tuin, de fazantenhaan jaagt op maar liefst twee hennen en de steenuilen lijken nog steeds content met de kast. Of ze zich al permanent gevestigd hebben weten we niet maar de voortekenen zijn gunstig.

Ondanks alle ellende bedenk ik me dat we blij mogen zijn dat Het Virus zich juist nú openbaart en niet in het grauwe, grijze en natte seizoen. Zorgen, onzekerheid en gevoelens van onmacht kunnen dan snel omslaan in een zekere mate van neerslachtigheid . Nu schijnt de zon, we kunnen nog naar buiten om ons hoofd leeg te maken en te genieten van de kracht van de natuur. Naast de vele annuleringen krijgen we gelukkig ook nog een enkele boeking van gasten die de corona ellende een paar dagen achter zich willen laten en eventjes helemaal zen willen worden. Met een kleine aanpassing (we serveren tijdelijk geen ontbijt om het sociale contact zoveel mogelijk te vermijden) is dat heel goed mogelijk.

Laten we hopen dat het voorjaar, dat symbool staat voor een nieuw begin, nu óók een begin van een andere kijk op de wereld is. Eén van verbinding, verbroedering en aandacht voor elkaar. Wie weet brengt Corona ook wel iets positiefs. Laten we het hopen. Dan is het leed dat zoveel mensen treft tenminste niet voor niks.
Hartelijke lente groet, goede gezondheid gewenst en een kroKusje van ons.