Steenuilen

Nadat de boom – waarin de uilenkast zat – in februari 2022 was omgestormd, kreeg de kast een nieuw plekje in de krentenboom tegenover de tuinkamer en niet ver van ons slaapkamerraam. Dit voorjaar nam een uilenpaartje er zijn intrek in en halverwege mei zagen 3 kleine, schattige uitjes het levenslicht. De uilenkast controleurs ringden moeder, schatte de jongen op 7 dagen en zouden 2,5 weken later terugkomen om de jongen te ringen. Hetgeen geschiedde. Hoewel… Er bleek nog maar 1 jong in het nest te zitten. Waar de twee anderen waren? Opgegeten door de ouders en het overgebleven jong vanwege voedseltekort? Gepakt door een eekhoorn? We weten het niet. De eerste optie lijkt het meest waarschijnlijk omdat het overgebleven jong een groeiachterstand had van maar liefst 1,5 week (en dat op een leeftijd van 3,5 week!). Door de droogte zou de muizenstand wel eens te laag zijn om 3 uilensnavels te voeden. Maar ook de eekhoorn bleef door ons hoofd spoken. Helemaal omdat we vrijwel een week lang iedere nacht wakker werden van de alarmroep van de uilenouders. Midden in de nacht is dat een hels kabaal!
Zes weken na het uitkomen van de eieren zagen we het overgebleven uilskuiken in de ochtend- en avondschemering door het vlieggat naar buiten kijken, wachtend op zijn ouders. En vanochtend zagen we dat hij (of zij, wie zal het zeggen) voor het eerst uit de kast was gekomen! Weer een nieuwe mijlpaal in het leven van een steenuiltje. Nu maar hopen dat het deze spannende periode overleeft en volgend jaar zelf voor nageslacht gaat zorgen.